İlkokulda Matematik Öğrenme Güçlüğüne Web 2.0 Çözümleri: Eylem Araştırması

Hilal Adıgüzel; Hakan Ulum

doi:10.5281/zenodo.12637365

Yazarlar

Hilal Adıgüzel T.C. Milli Eğitim Bakanlığı, Konya https://orcid.org/0009-0004-3209-9866
Hakan Ulum Necmettin Erbakan Üniversitesi, Konya https://orcid.org/0000-0002-1398-6935

DOI:

https://doi.org/10.5281/zenodo.12637365

Anahtar Kelimeler:

İlkokul öğrencileri, matematik öğrenme güçlüğü, Web 2.0 araçları

Özet

Bu çalışmada, matematik güçlüğü çeken bir ilkokul ikinci sınıf öğrencisinin Web 2.0 araçları ile toplama ve çıkarma işlemi becerilerinin geliştirilmesi amaçlanmıştır. Nitel araştırma desenlerinden eylem araştırmasının kullanıldığı çalışma 2023-2024 güz yarıyılında gerçekleştirilmiştir. Öğrencinin matematik öğrenme güçlüğü, sınıfta yapılan kazanım testi, gözlemler ve görüşmeler ile belirlenmiştir. 12 saatlik çalışma programında Matematik dersi “Sayılar ve İşlem “alt öğrenme alanına yönelik Web 2.0 araçlarıyla 5 kazanım üzerinde çalışılmıştır. Kazanım ön değerlendirme çalışmasında yapabildiği işlem sayısı, son değerlendirme çalışmasında yapabildiği işlem sayısından azdır. Web 2.0 araçlarıyla yapılan etkinlikler sonucunda öğrencinin Matematik dersine karşı olumlu bir tutum geliştirmiş daha önce bağımsız yapamadığı toplama ve çıkarma işlemlerini istekle ve dikkatle yapmaya başlamıştır. Eylem planında hedeflenen sınıf düzeyinde işlem yapabilme hedefine ulaşılmıştır.

Referanslar

Abualrub, M. (2020). The effectiveness of the response to intervention (RTI) model for developing basic math operations among math learning disability students. An-Najah University Journal for Research - B (Humanities), 34(9), 1741-1766. https://doi.org/10.35552/0247-034-009-009

Benavides-Varela, S., Zandonella Callegher, C., Fagiolini, B., Leo, I., Altoè, G., & Lucangeli, D. (2020). Effectiveness of digital-based interventions for children with mathematical learning difficulties: A meta-analysis. Computers & Education, 157, 103953. https://doi.org/10.1016/j.compedu.2020.103953

Brickenkamp, R. & Zillmer, E. (1998). The D2 test of attention. Seattle: Hogrefe & Huber Publishers.

Çelebi, C., & Satırlı, H. (2021). Web 2.0 araçlarının ilkokul seviyesinde kullanım alanları. Instructional Technology and Lifelong Learning, 2(1), 75-110. https://doi.org/10.52911/itall.938122

Doruk, B. K. ve Umay, A. (2011). Matematiği günlük yaşama transfer etmede matematik modellemenin etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 41, 124-135.

Fleishner, J. (2004). Diagnosing and assessing mathematics learning disabilities. In G. Layon(Ed). Frames of reference for the assessment of children with learning disabilities. Baltimore: Paul H Books.

Geary, D. C. (2004). Mathematics and learning disabilities. Journal of Learning Disabilities, 37(1), 4–15.

Gürbüz, R., & Şahin, S. (2015). 8. sınıf öğrencilerinin çoklu temsiller arasındaki geçiş becerileri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 23(4), 1869-1888.

Gürgür, H. (2017). Eylem araştırması. (Editörler: Ahmet Saban ve Ali Ersoy). Eğitimde Nitel Araştırma Desenleri (2. baskı). Ankara: Anı Yayıncılık, 31- 80.

Kaçar, H. (2018). İlkokul öğrencilerinin matematik öğrenme Güçlüğünün Sınıf Öğretmenlerinin Gözlem ve Deneyimlerine Göre İncelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Necmettin Erbakan Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.

Karaoğlan Yılmaz, F. G., Gökkurt Özdemir, B., & Yaşar, Z. (2017). İlkokul öğrencilerinin kesirlerle ilgili hata ve kavram yanılgılarının giderilmesinde dijital hikâyelerle tasarlanan etkinliklerin uygulanması: bir eylem araştırması.

Kıraç, S. (2009). Özel eğitim danışmanlığı yoluyla düşük akademik performanslı öğrencilerin yapabildiklerini dikkate alarak yapılan öğretim düzenlemesinin amaçları gerçekleştirmesindeki etkililiği. Yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.

Koç, B. (2018). Diskalkulik öğrencilere toplama ve çıkarma öğretimine yönelik bir eylem araştırması (Doktora Tezi, Necmettin Erbakan Universitesi).

Korucu, A. T., & Yücel, C. (2016). Web 2.0 teknolojilerini kullanma sıklığının ders başarısı üzerindeki etkisine yönelik öğretmen görüşleri. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 5(2), 379-394.

Köklü, N. (2001). Eğitim eylem araştırması-öğretmen araştırması. Ankara University Journal of Faculty of Educational Sciences (JFES), 34(1), 35–43.

Larkin, K., & Jorgensen, R. (2016). ‘I hate maths: why do we need to do maths?’Using iPad video diaries to investigate attitudes and emotions towards mathematics in year 3 and year 6 students. International Journal of Science and Mathematics Education, 14, 925-944.

Math and Dyscalculia Services (2024). What is Dyscalculia? 07.01.2024 tarinde https://dyscalculiaservices.com adresinden erişilmiştir.

Morrison, J. (2016). DSM-5’i kolaylaştıran ‘Klinisyenler için tanı rehberi’. Muzaffer Şahin (Çev Ed.). Ankara: Nobel.

Olkun, S. (2014). Matematik öğrenme güçlükleri/diskalkuli. (ss. 211-226). (Editör: S. Sunay Yıldırım Doğru). Öğrenme güçlükleri (2. baskı). Ankara: Eğiten Kitap.

Özpınar, İ. (2023). Effects of using web 2.0 tools in mathematics ınstruction on academic achievement and attitude and examination of relevant teacher-student views. Kastamonu Education Journal / Kastamonu Eğitim Dergisi, 31(4), 639–650. https://doi.org/10.24106/KEFDERGI-2022-00

Patton, M. Q. (2014). Qualitative research & evaluation methods: Integrating theory and practice. Sage publications.

Swann, C. (2002). Action research and the practice of design. Design Issues, 18(1), 49–61.

Şencan, H. (2005). Güvenilirlik ve geçerlilik. Hüner Şencan.

Wang M.-T., Fredricks J. A., Ye F., Hofkens T. L., Linn J. S. (2016). The math and science engagement scales: Scale development, validation, and psychometric properties. Learning and Instruction, 43, 16–26.

Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (9. Genişletilmiş Baskı) Ankara: Seçkin Yayınevi.

Yuen, S. C. Y., Yaoyuneyong, G., & Yuen, P. K. (2011). Perceptions, interest, and use: Teachers and web 2.0 tools in education. International Journal of Technology in Teaching & Learning, 7(2), 109-123.