Çevrimiçi Öğrenmede Öğretmen Hazırbulunuşluğu Ölçeği’nin Türkçe Uyarlaması

Hakan BARAN

doi:10.5281/zenodo.8104838

Yazarlar

Hakan BARAN Milli Eğitim Bakanlığı, Türkiye

DOI:

https://doi.org/10.5281/zenodo.8104838

Anahtar Kelimeler:

Öğretmen hazırbulunuşluğu, çevrimiçi öğrenme, ölçek uyarlama, geçerlik, güvenirlik

Özet

birbirleriyle etkileşimlerini artırmak için önemli araçlar haline gelmiştir. Bu bağlamda öğretmenlerin çevrimiçi öğrenmeye hazırbulunuşlukları, mesleki gelişimleri için önemli bir faktördür. Bu araştırmanın amacı Hung (2016) tarafından geliştirilen “Çevrimiçi Öğrenmede Öğretmen Hazırbulunuşluğu Ölçeği [ÇÖÖHÖ]” (Teacher Readiness for Online Learning) Türkçeye uyarlamak ve geçerlik güvenirlik çalışma sonuçlarını ortaya koymaktır. Çalışma Çevrimiçi Öğrenmede Öğretmen Hazırbulunuşluğu Ölçeği’ni yanıtlayan 96 öğretmen ile gerçekleştirilmiştir. Ölçeğin yapı geçerlik çalışmaları için açımlayıcı faktör analizi ve doğrulayıcı faktör analizi yapılmış, güvenirlik çalışmaları için ise iç tutarlılık katsayısı hesaplanmıştır. Öz-düzenleyici öğrenme, kurumsal destek, iletişim öz-yeterliği, öğrendiğini aktarma öz-yeterliği olmak üzere dört faktörden oluşan 18 maddelik ölçeğe ilişkin modelin doğrulayıcı faktör analizi sonucunda iyi uyum gösterdiği bulunmuştur. Yapılan güvenirlik çalışmasında ölçeğin iç tutarlılığı iyi, alt boyutlarının iç tutarlığı ise iyi ve kabul edilebilir düzeyde çıkmıştır. Analizler ölçeğin Türkçe formunun geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğunu göstermiştir. ÇÖÖHÖ araştırmacıların, öğretmenlerin öğrenen rolüyle çevrimiçi öğrenmeye ne kadar tepki vereceğini ölçmelerini ve anlamalarını sağlamaktadır. Araştırmacılar aynı zamanda ÇÖÖHÖ’yü, öğretmenlerin çevrimiçi öğrenmede öğrenen rolüne hazırbulunuşluğuyla ilgili çeşitli faktörler hakkında veri toplamak için kullanabilir.

Referanslar

Allen, I., & Seaman, J. (2005). Growing by degrees: Online education in the United States. Needham, MA: Sloan-C.

Ally, M. (2008). Foundations of Educational Theory for Online Learning. In T. Anderson & F. Elloumi, (Eds.), Theory and Practice of Online Learning (pp.3-31). Athabasca, AB: Athabasca University.

Çakır, Ö., ve Horzum, M. B. (2015). Öğretmen adaylarının çevrimiçi öğrenmeye hazırbulunuşluk düzeylerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Eğitimde Kuram ve Uygulama, 11(1), 1-15.

Demir-Kaymak, Z., ve Horzum, M. B. (2013). Çevrimiçi öğrenme öğrencilerinin çevrimiçi öğrenmeye hazırbulunuşluk düzeyleri, algıladıkları yapı ve etkileşim arasındaki ilişki. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13(3), 1783-1797.

Deniz, Z. K. (2007). The Adaptation of Psychological Scales. Journal of Faculty of Educational Sciences, 40(1), 1-16.

George, D., & Mallery, P. (2003). SPSS for Windows step by step: A simple guide and reference 11.0 update (4th ed.). Boston: Allyn & Bacon.

Garrison, D. R., Cleveland-Innes, M., & Fung, T. (2004). Student role adjustment in online communities of inquiry: Model and instrument validation. Journal of Asynchronous Learning Networks, 8(2), 61-74.

Hukle, D. R. L. (2009). An Evaluation of Readiness Factors for Online Education. [Unpublished doctoral dissertation]. Mississippi State University, Mississippi.

Hung, M. (2016). Teacher readiness for online learning: Scale development and teacher perceptions. Computer & Education, 94, 120-133.

Internet World Stats (2023). Internet users in the worlds. http://www.internetworldstats.com/stats.htm

Joo, Y. J., Joung, S., & Sim, W. J. (2011). Structural relationships among internal locus of control, institutional support, flow, and learner persistence in cyber universities. Computers in Human Behavior, 27, 714-722.

Kim, R., Olfman, L., Ryan, T., & Eryılmaz, E. (2014). Leveraging a personalized system to improve self-directed learning in online educational environments. Computers & Education, 70, 150-160.

Loyens, S. M. M., Magda, J., & Rikers, R. M. J. P. (2008). Self-directed learning in problem based learning and its relationships with self-regulated learning. Educational Psychologist Review, 20, 411-427.

Merriam, S. B. (2001). Andragogy and self-directed learning. New Directions for Adult and Continuing Education, 89, 3-14.

Morrison, D. (2003). E-learning strategies: How to get implementation and delivery right first time. Chichester, UK: John Wiley & Sons.

Rienties, B., Brouwer, N., & Lygo-Baker, S. (2013). The effects of online professional development on higher education teachers' beliefs and intentions towards learning facilitation and technology. Teaching and Teacher Education, 29, 122-131.

Roper, A. R. (2007). How students develop online learning skills. Educause Quarterly, 30(1), 62-64.

Schermelleh-Engel, K., Moosbrugger, H. & Müller, H. (2003). Evaluating the fit of structural equation models: Tests of significance and descriptive goodness-of-fit measures. Methods of Psychological Research Online, 8(2), 23-74.

Senemoğlu, N. (2009). Gelişim, öğrenme ve öğretim-Kuramdan uygulamaya. Ankara: Pegem Akademi.

Schellens, T., Van Keer, H., Valcke, M., & De Wever, B. (2007). Learning in asynchronous discussion groups: A multilevel approach to study the influence of student, group and task characteristics. Behavior & Information Technology, 26(1), 55-71.

Sikwibele, A. L., & Mungoo, J. K. (2009). Distance learning and teacher education in Botswana: Opportunities and challenges. International Review of Research in Open and Distributed Learning, 10(4).

So, T., & Swatman, P. M. C., (2006). E-Learning Readiness of Hong Kong Teachers. http://www.insyl.unisa.edu.au/publications/workingpapers/2006-05.pdf

Tabachnick, B. G. & Fidel, L. S. (2001). Using Multivariate Statistics (4th edition). Boston: Allyn and Bacon.

Teo, T. (2010). Development and validation of the E-learning Acceptance Measure (ElAM). The Internet and Higher Education, 13, 148-152.

Wexley, K. N., & Latham, G. P. (1991). Developing and training human resources in organizations (2nd ed.). New York, NY: Harper-Collins.